Ben bu satırları yazarken Kağan ormanlıda uçuyor olmalı .. Ben hastayım,
rüzgar patlak, yönü de çok doğu, kılım döndü, vs diye tembellik edip
gitmedim ama herif yola çıkar çıkmaz rüzgar düzelmeye başladı … Naapalım
ben de her güzel bi uçuş kaçıran pilot gibi hayata küsüp evde otururum,
dövünürüm, karalar bağlarım, bişeyler buluruz yapacak yani …
Mimcan da mail atmış onu bile yeni görüyorum, aah ahh, şimdi Mimcan ile
Kağan tip to tip uçuyolardır … Yok hava da karardı, dönüşe geçmiş olsalar
bari, yani ben yaptım o haltı da oradan biliyorum, güneş battıktan sonra
karanlık oluyo hava, endişelenirim ben … Neyse ki kağan yanına biri yeşil
biri kırmızı, diğeri de (ne renkti Korhan?) … her neyse sağa sola ışıklar
saçarak yanar-döner gidiyodur şindi …
[Bir hafta önce] :
Cumartesi gunu abimin gazi ile Ormanli’nin sinirlarini
yine zorlamaya karar verdik ve ruzgarin da dolu dolu
esmesinden guven alarak daha once sayisiz kere gidip
cogunda da tam en uzak noktadayken ruzgarin azalarak
geriye tabamvay donuslerimizden hic ders almamiscasina
batiya dogru yollandik. 3.kmdeki burunu
gectikten sonra Arpa Agzi denen, yamacin alcalarak
bitip, 100m sonra tekrar sifirdan yukselerek devam
ettigi kritik yere geldik, burayi gecmek sorun olmasa da
her gidisin bir donusu olcagindan killana killana
karsiya gectik, ruzgar baya dogudan geldigi icin,
donuste yer hizimiz cok daha dusuk olacakti ve bu gecisi
ayni kolaylikla yapamayabilirdik ve tabiki bunu
dusunmek icin zaten cok gec idi :o)
Donuste arpa agzina yine ucarak gelebilmenin bile iyimserlik
olacagi kadar ileri gidecegimize ihtimal vermeye vermeye
abimin pesinden gitmeye devam ettim..
Bu arada Turkun de arkamizi toplayarak geliyordu,
ve yola devam ettik, sanirim 7.kmdeki, yamacin en
yuksek oldugu yerde biraz sarj edip yaklasik 170-180m
ye kadar “moral” kazanip yola devam ederken Turkun
maceraci ruh ile salaklik arasindaki ince cizgiyi daha
fazla zorlamadan,gunun en akillica kararini verip
geri donmeye karar verdi. Biz geri donmemiz
gerekmeyecekmiscesine yola devam ederken bir yandan
da telsizle Turkun’un donuste Arpa Agzi’ndan gecis
heyecanini paylastik..
Yolun bundan sonrasi baya rahatti, taa ki yamac baya uzun
bir miktar boyunca 3-4m irtifaya inene kadar..Buraya kadar dedim,
artik gidilecek yer kalmamisti, yamac 1-2mye iniyor ve oyle devam
ediyor gibiydi. Bu noktada ben de artik pes diyip,
eger bi sekilde kasip sonra inersek donus yolunda kumdan
12-13km yi kac saatte yuruyebilecegimizi hesaplayip yamac ve
ruzgar yeterli iken sansimi daha fazla zorlamamaya,
yamacin rahat ve yuksek bir yerinde beklemeye karar verdim.
Ve abim yine umarsizca yola devam etti..
Bi an bulgaristana kadar gideceginden korktum valla :o)
bu arada arkama baktigimda, bir hayli zaman once gectigimiz
burun cooook uzakta ve saat 5i geciyor gibiydi. Abim, batti
balik yan gider, en kotu ihtimalle inerse,kendisini benim
onu arabayla yalikoyden alacagimi varsayarak
(tabi bu arada benim de teee kalkisa kadar sagsalim
donecegim gibi o an icin hepimize komik gelen bir varsayimla)
teee iskeleye kadar gitti, sanirim benim bekledigim noktadan
3-4km daha ilerlemisti ve secilemeyecek kadar uzaktaydi..
bu arada ben de oldugum yerde oyalanirken bol
bol usudum en sonunda yan cepten iki POCO cikarip atesledim,
eldivenlerimin icine koydum, ve ohhh sicacik oldum..
Abim oralara inme planlari yaparken, belki olur diyip imkansizi,
yani ayni yoldan geri gelmeyi denedi,
ve basardi da..detaylari kendisi de anlatir :o) adam 20-30cmlerden
100mye cikti bi sekilde.. Tabi bu arada artik gunes batmisti coktan..
gpse baktigimda kalkistan yaklasik 13km uzakta ve speedle kiyiya
paralel olarak max 20-25km yer hiziyla yaklasik yarim saatlik bir
yolumuz vardi, tabi buna arada yavaslayip sarj etmemiz gereken
yerleri saymiyorum :o) bunun gibi kotu dusunceleri kafamdan
uzaklastirip ucarken onumuzu gorerek gittigimiz her saniye
inip yurumekten cok daha iyidir diyerek epey yol aliyorduk..
Onumuzdeki uzun yolu baya bi gittikten sonra burundan hala
ne kadar uzakta oldugumuzu ve havanin ne kadar kararmaya basladigini
tekrar fark edip, en azindan bi sekilde inersek ertesi gune
yetismemiz gereken bir dugun,nisan,is guc,coluk cocuk vs..olmadigina
seviniyordum… Git git giit derken en sonunda Turkunun zorlukla
gectigi arpa agzina geldik, artik hava baya bir kararmis, yamactaki
karanlik kisimlarin detaylari zorlukla seciliyordu, yamac siluet gibiydi.
karsi tarafa alcak ulasirsam yamanacagim kisimlarda agaclar vs.. olmamasi
iyiydi,cunku agaclar vs ile kapli olsaydi yamaca yaklasma riskine
giremezdim. kumsal hala cok rahat seciliyordu ruzgar da hala gayet
kuvvetli oldugu icin fazla yamanmak zorunda olmadigimizdan zorluk cekmedik
yol alirken.
Sansimiza yamaclar baya iyi irtifa veriyordu, onden ben gidiyordum
Arpa agzini gecmeden onceki yamacta iyice sarj edip 3/4 speedle
karsi tarafa dogru bastim, gpste yuksekligim feci bir sekilde dusuyordu..
karsi tarafta yamacin tekrar basladigi 3-4mlik kisim temizdi,
kumsala 1-2m kalmisti ve nihayet oraya yetismistim, ama inmekle cikmak
arasinda baya terledim, ama kanopi her kurusu odedi resmen..
nihayet oradan da yukselip ilerleyip iyice irtifa aldim, abim de
hemen arkadan ayni sekilde gecisini yapip devam etti. Bu arada artik
birbirimizi secmekte zorlaniyorduk ve tam bunu dusunurken abim
strobunu cikarip yakti, ben de 5-10 dakika harnesin ceplerini
arandiktan sonra benimkini cikarip yaktim, artik sadece kumsal
ve yamaclar rahat secilebiliyordu, abimi ise karanlikta bi ates
bocegi olarak gorebiliyordum :o)
Bu arada eger olurda, bir yerde tikanip inersek, ruzgar biterse vs..
yolun geri kalanini zirifi karanlikta saatlerce yuruyerek donecegimizi
dusundum, ama neyseki yanima aldigim agirligimca survival
malzemesi bu durum hic sorun olmayacakti :o) bol biskuvi,cukulataikuru
kayisi,ledli kafa fenerim ve yedek pilleriyle yaklasik 300saatlik isik
kaynagim, esbit ocagim, gps+piller,2ltsu,1sise isostar,1tup
sinkov,n tane cop poseti,folyo blanket,4-5 tane 24er saatlik
cep sobasi, telsiz icin mobil anten,pil,bolca dehidratasyon tozu,
ilkyardim seti,isaret fisekleri vs.. bunlardan bazilariydi :o)
ah,1 paket mercimek corbasini unutmusum keh keh..
diger bir yandan bunlarin yanimda olmamasinin, inersem ve yurumek
zorunda kalirsam ne kadar beter olabilecegini abim bir onceki
yuruyusunde yasadiklarini anlatir :o)
Ne diyoduk? hala havadayiz, kalkisa az bir mesafe kalmisti,
kalkista yer sekillerini iyi secemeyecegim icin inisi hala
cok iyi gorebildigim kumsala yapmaya karar vermistim, sansimi zorlayip
gormedigim bir dala vs.. takilarak bu guzel macerayi berbat etmek
istemedim, bu arada kalkistaki arkadaslar da bizi yol boyunca yanliz
birakmayip telsizle haberlesip gelisimiz icin hazirlik yapmislardi,
kalkisin uzerine geldigimde muhtesem bir manzara gordum, asagida
arabalari ayarlayip farlari ile tum kalkis pistini gunduz gibi
aydinlatmislardi! Bu kismi gercekten de ucusun en keyifli kismiydi,
bu hazirliklar sayesinde cok rahat bir sekilde arabamizin yanina
indik. Hayatimin en ilginc ucuslarindan
biriydi. Keske daha kalabalik olsaydik, cok daha guzel olurdu..
tabi biraz daha erken kalkip gece kalmamak da lazim.. :o)